Lieve lezers,
Schrijven kan je leren..
Ik werd er van binnenuit gedwongen door innerlijke verstikking..
Toch ik wist niet waarom ik geen zuurstof kreeg ik ademde toch zoals iedereen en toch...
mijn keel werd meer en meer dicht geknepen.
Door wie?
Wat verzin ik me toch?
Stop daar toch mee, verweet ik mezelf maar het hielp niet.
Dagen, weken, maanden, jaren gingen voorbij, het begon van kwaad naar erger te gaan.
Ik moest iets doen, maar wat...?
Er moest iets gebeuren want ik was stilaan aan het sterven, gebrek aan zuurstof!
Ik liep rond als een zombie, niet thuis in mezelf en ook niet in de wereld en toch.. ik leefde!
De vlucht in me liet de motor in mezelf vooruit pruttelen, geduw, getrek het moest in beweging blijven......
wordt vervolgt....